Oxford Üniversitesi’nden Önemli Bir Keşif
Oxford Üniversitesi’nde görevli İngiliz profesör Leah Veronese, Bodleian Kütüphanesi’nde gerçekleştirdiği derinlemesine araştırmalar sırasında 17. yüzyıla ait bir metin koleksiyonunda son derece dikkat çekici bir şiire rastladı. İlk bakışta sıradan görünen dizeler, ilerleyen satırlarda daha önce belgelenmemiş bir esere dair ipuçları sunuyordu. Veronese, Shakespeare’in en tanınmış sonetlerinden biri olan Sonnet 116’nın, daha önce bilinmeyen bir el yazması versiyonunu keşfetmişti.
Bu el yazması, Shakespeare’in Sonnet 116’sının müzikal bir uyarlaması olarak kaydedilmiş ve akademik çevrelerde bilinen ikinci el yazması kopya olarak tarihe geçmiştir. Veronese, bu önemli keşfi, Oxford’un Ashmolean Sanat ve Arkeoloji Müzesi’nin kurucusu ve Kraliyet yanlısı Elias Ashmole’un (1617-1692) derlediği çeşitli metinlerin bulunduğu bir koleksiyonun içinde gerçekleştirdi. Detaylı inceleme ve araştırma sonuçları, 3 Şubat’ta English Studies Review dergisinde yayımlandı. Bu yeni keşif, 17. yüzyıl İngiltere’sinin politik ve kültürel atmosferine ışık tutarak, edebi tarih açısından büyük bir önem taşıyor.
Shakespeare’in Gözden Kaçan Uyarlaması
Veronese, metne ilk göz attığında, Sonnet 116’nın hem tanıdık hem de farklı bir versiyonuyla karşılaştığını fark etti. Ancak el yazmasının katalog açıklamasında Shakespeare’e dair hiçbir atıf yapılmamıştı. 19. yüzyılda William Henry Black tarafından kataloglanan bu el yazması, muhtemelen ilk dizelerinin farklı olması nedeniyle gözden kaçmıştı. Örneğin, Yeni keşfedilen versiyon:
- Kendinden kör edici hata tüm bu zihinleri ele geçirir
- Sahte temyizleri olan bu aşkı kim çağırır
- Hangi değişiklik bulduğunda değişir
Orijinal Shakespeare versiyonu:
- Gerçek zihinlerin evliliğine izin vermeme izin ver
- Engelleri kabul etmeyin; aşk aşk değildir
- Değişiklik bulunduğunda hangi değişir
Bu ufak ama önemli farklılıklar, metnin Shakespeare’e ait olduğu gerçeğini yüzyıllar boyunca gölgede bırakmış olabilir. Keşfedilen versiyon, 17. yüzyıl İngiliz bestecisi Henry Lawes tarafından müziğe uyarlanmış bir el yazmasıdır. Orijinalinden farklı olarak ek satırlara ve değişik bir sona sahip olan bu versiyon, aynı zamanda sanatçının yaratıcılığını da yansıtır. Araştırmalara göre, ek satırlar, uyarlamayı bir şarkı olarak uzatmak amacıyla eklenmiş olabilir. Ancak Veronese, bu farklılıkların sadece sanatsal değil, aynı zamanda politik nedenlerle de yapılmış olabileceğini öne sürmektedir.
17. Yüzyılın Politik Atmosferi
1642-1651 yılları arasında İngiltere, Kral I. Charles ile Parlamento arasındaki iç savaşlarla sarsıldı. Bu savaşın sonucunda kral idam edildi ve İngiltere, 11 yıl boyunca Cumhuriyet rejimiyle yönetildi. Bu dönemde Noel kutlamaları ve halka açık şarkılar yasaklanmıştı. Ashmole’un derlediği koleksiyon, yasaklı şarkılar ve kraliyetçi şiirleri içermektedir. Veronese’ye göre, Sonnet 116’nın bu müzikal uyarlaması, kraliyetçi sadakati yüceltmek için yazılmış siyasi bir aşk şarkısı olarak yorumlanabilir.
Keşif, Shakespeare Çalışmalarına Yeni Bir Boyut Katıyor
Oxford Üniversitesi’nde Shakespeare çalışmaları profesörü Emma Smith, bu keşfin önemine dikkat çekerek, arşivlerde hâlâ bilinmeyen Shakespeare metinlerinin bulunabileceğini vurguluyor. Günümüzde Sonnet 116, Shakespeare’in en ünlü şiirlerinden biri olarak kabul edilse de, kendi zamanında bu kadar popüler olmadığı düşünülmektedir. Bu yeni keşif, Shakespeare’in eserlerinin zaman içindeki değişimini ve dönemin siyasi atmosferine nasıl uyum sağladığını anlamak açısından önemli bir kaynak oluşturuyor.
